SEVDİKLERİNİZE ZARAR VERMEYİ BIRAKIN.
Sevdiklerinize zarar vermeyin. Birbirinizi seviyorsunuz, ancak her biri köşesinde, yaralarını yalamaya çalışarak ve bir kendini yeni bir saldırıya karşı nasıl koruyacağınızı düşünmeden tartışmadan, savaşmadan ve bitkin olmadan iletişim kurmayı başaramazsınız. Ve buna rağmen… birbirinizi seviyor musunuz? Bu nasıl mümkün olabilir? İnsanlar neden sevdiklerinin çoğuna zarar veriyor?
Neden aşkımızı ifade edemiyoruz? Nasıl oluyor da iyi niyetlerle doluyuz, ancak gerçek olduğunda kendimizi tekrar diğerini bağırıp suçluyoruz. Ve sonra bu suçluluk canavarı boğazıma bir daha atlayıp bizi bir daha boğmak için atlıyor.
Bu şeytani davranışı nasıl durdurabilirim? Sevdiklerinize Zarar
Önce bunun neden olduğunu açıklayayım.
Hepimizin enerjiye ihtiyacı var. Yaşamak ve hayatta kalmak için enerjiye ihtiyacımız var. Enerji birçok şekilde gelir: aşk, dikkat, ilgi, yemek, dostluk, para, onay, tanıma…
Hepimizin iyi hissetmesi, kişiliğimizi inşa etmesi ve toplumdaki yerimizi bulması için buna ihtiyacımız var.
Ama işte burada: bu enerjinin diğer insanlardan gelmesi gerektiğini düşündüğümüz sürece, mücadeleye yakalanacağız. Çünkü insan enerjisi sınırlıdır. Bunun için savaşmalıyız. İnsan enerjisi sürmez. Yeterli değil. Bu yüzden dikkatleri birbirinden çekmek ve enerjisini çekmek için en hızlı, en zeki, en güzel olan olmalıyız.
Olumsuz Davranışlar Sevdiklerinize Zarar Verir
Bu işe yaramazsa, başka bir strateji deneriz. Olumsuz davranışlarla dikkat çekmeye çalışıyoruz. Her çocuk bunu erken yaşamında çok çabuk öğrenir: oyuncakları ile sessizce yerde oynarken, anne yemek pişirmeye veya baba ile konuşmaya devam eder. Ama çocuk kız kardeşine zarar verir vermez ya da “hasta” oynuyorsa, anneler ona dikkat etmek için acele eder. Belki bağırıyor, öfkeli ya da endişeli, ama önemli değil, tüm bunlar çocuk için dikkat! Hangi davranışın ona en fazla dikkat ve enerjiyi verdiğini çok çabuk öğrenir. Annesi veya babası ona baktığında, öfkeli olsa bile, yine de yoluna çıkan enerji! Ona bağırdıklarında, ona enerji verirler. Negatif enerji, tamam, ama hiç enerji olmamasından daha iyidir.
Büyüdüğümüzde ve bugüne kadar başladığımızda, çok ilginç bir fenomeni keşfediyoruz: aşık olduğumuzda, ücretsiz olarak çok fazla enerji alıyoruz (dikkat: ilgi, zaman, aşk vb.). Diğer kişi bize özgürce ve bol miktarda enerji verir. Bunu sormamız bile gerekmiyor, bu enerjiyi almak için herhangi bir strateji uygulamamıza gerek yok, hepsi ücretsiz! Başkalarının enerjisini bize doğru çekme mekanizmamızı bıraktık.
Gevşiyoruz. Aşık olduk. Neredeyse kelimenin tam anlamıyla uçuyoruz. Biz yüksekiz! Her şeyin daha fazla rengi var, daha canlı, daha hafif hissediyoruz, hayat kolay görünüyor, her şey kendi kendine gidiyor, herkesi ve her şeyi sevdiğimiz hissine sahibiz, hatta gevrek patronumuz! Hiçbir şey bize zarar veremez, güvende hissediyoruz ve enerji ile güçlendiriyoruz. Ama bu onun enerjisi! Başkasının enerjisiyle uçuyoruz ve insan enerjisi sınırlı!
Ve sorun da tam olarak bu! Bu serbest enerji akışı yavaşlamaya başlar, çünkü diğeri işine ve daha önce yaptığı faaliyetlere geri döner. Neden? Beden, bu miktarda adrenalini uzun süre idare edemiyor, diyorlar… ama asıl sebep, enerjimizi bir insandan değil, enerjinin kendisinden başka bir yerden çekmeyi öğrenmemiz gerekiyor. .
Böylece sevgilimiz bize eskisinden daha az serbest enerji veriyor. Bu enerji akışına alışkındık ve şimdi bunu tekrar kendimiz yapmak zorundayız! Serbest enerji çok daha kolay! Bunu elde etmek için çaba sarf etmemiz gerekmiyor! Ve şimdi bu serbest enerjiden daha azını alıyoruz, bunun olmasına izin vermek istemiyoruz. Şu anda enerjiyi yakalamadığımız eski çocukluk sistemimiz enerji kıtlığı nedeniyle tetikleniyor (içimizde “Tehlike! Enerji eksikliği!” Yazan bir alarm var) ve diğerlerinden enerji yakalamak için eski mekanizma çalışmaya başlıyor başımız ve davranışlarımız. Biz çocukken ebeveynlerimizin enerjisini almak için çalışan mekanizma, şimdi enerji eksikliğinden tetiklenecektir. Enerjimizi yolumuza akıtmak için çocukken yaptığımız şeyi yapıyoruz. Sevdiklerinize zarar vermeyin.
